Jacoline de Heer (1982) schrijft gedichten. Deze werden gepubliceerd in de literaire tijdschriften Gierik en NVT, Passionate, Op Ruwe Planken, De Brakke Hond, Ballustrada en Krakatau.
Regelmatig draagt ze gedichten voor op diverse poëziepodia in het land.
Ze viel met haar gedichten in de prijzen bij schrijfwedstrijden als Write Now, de Nijmeegse Literatuurwedstrijd en belandde achtereenvolgens drie keer in de top 20 van de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd.
Verder maakt zij zich sterk om het poëzieklimaat in de stad Dordrecht te verbeteren en is mede-organisator van de poëzie-evenementen: Dordtse Dag van de Poëzie en Gedichtendag in Dordrecht.
Een persoonlijke toelichting op haar werk:
‘Ik hou erg van alle kunstvormen, ben parttime docent kunstvakken op een middelbare school. Mijn enthousiasme voor de kunsten probeer ik over te brengen op scholieren en deze voor hen vaak onbekende wereld te ‘ontsluiten’.
Poëzie is de kunstvorm die ik zelf actief beoefen. Oorspronkelijk is mijn achtergrond beeldend, maar dit is steeds meer verschoven naar poëzie. Mensen zeggen wel vaak dat mijn poëzie veel beelden bevat. Ook start ik een gedicht heel vaak vanuit het kijken.
In mijn gedichten gebruik ik vaak montagetechnieken, zodat beelden die ik overal verzamel tot een geheel worden. Waar haal ik mijn ideeën vandaan? Gek genoeg vaak tijdens het fietsen, je ziet soms de vreemdste dingen gebeuren onderweg, als je er maar oog voor hebt. Maar ook dingen uit mijn eigen leven die ik verpak in andere situaties met andere personages. De mens komt eigenlijk in elk gedicht voor, een gedicht puur over een landschap zal ik niet snel schrijven.’
